به نام خدا، اللهم عجل لولیک الفرج، سلام
مردم ما همیشه احساساتی انتخاب می کنند، بازی می خورند، مورد سو استفاده اشخاص و گروه ها قرار می گیرند ولی درس عبرت نمی گیرند و قبول مسوولیت اشتباهشان را نمی کنند و با فرافکنی احساسی راه را برای سو استفاده مجدد از خود هموار می کنند و همیشه افرادی که آنها را از اشتباه برحذر داشته اند، در آخر محکوم چرایی آنهایند. این درد دل من است.
من آخرین سرباز استشهادیم یارب
شاید که خود یکپا شهید زنده ام شاید
در تنگنای نخوت قوم بنی غرغر
هر روز روزی صد هزاران بار مقتولم
هر روز در هر ثانیه دارم مداوم بحث
با تک تک این ملت ناراضی غمگین
در توده ای از آن چرا هاشان
از یک چرا پرسیدن و بعدش چرا پس این
چرا اینها شده وضع معیشت ها
چرا در هر خیابانی مفاسد میزند بیرون
چرا رندان این ملت همیشه بر سر کرسی
چرا مردان مرد خادم ملت رها گشته به کنجی دور
چرا هر روز از روز دگر بدتر
چرا بدتر
چرا پس این چنین بدتر
چرا پس این
دلیلش لیک تنها از خود این مردم عشقیست
به آن روزی که این قوم ز خواندن دور
به صد منطق و احساسی غریب و کور
در صف
با صفوفی محکم و دشمن شکن
تا که بگزینند یک منجی
همان منجی که آنها را رهاند از تمام مشکلات
ازآفرینش تا به امروزی که می بینند
آن قدر می گویند این بابا دگر
حلال مشکل
راه حل مساله
پایان کمبود حقوق
و مظهر آزادی ملت
و او وقتی بیاید
ما دگر در خمره ای از شهد و شیرینی
به حالی خوش
به تکریم و عبادت
مست مستیم
لیکن اندک زمانی بعد
بعد از نشست متنخب
بر جایگاه رای این مردم
دوباره حسرت و اندوه مستولی شود بر قلب این مردم
همان راهی که معهود است بینِ
هر که او در انتخاباتی برون آید زصندوق
می خورد
می چرد
می برد
سیرمانی ندارد او
باز این مردم نشسته منتظر
تا در هماوردی دگر
با برگه های رای
دستش همه از مال و اموال رعیت برکنند لکن
آن که جایش می نشیند باز
ی نه که خود سرکرده ان قبلی هست
این داستان و چرخه بی حاصل و پرغم
بر این ملت همیشه هست
تا آن روز
آن روز رویایی که این مردم بخوانند
بدانند که منجی نیست
جز جمع جمیع مردم ایران
که هرکس در سر هرکار
باشد منجی مردم
و آن گه می شود این مملکت حتما گلستان
شایدم پردیس
به امید چنین روزی کنم پایان حرفم
و با شوری دوچندان می روم
بازم کنار صندوق آرا
محمد رضا باغبانی
۹۸۱۰۰۹
درباره این سایت